Ik liep laatst door mijn geboortestad Amsterdam en kwam daarbij terecht in de Hendrikus Rempestraat in de wijk Slotermeer. Ik stond stil voor een straatnaambord en las de korte biografie van H. Rempe. Geboren 21 februari 1903 te Amsterdam. Hij was een hardwerkende havenarbeider getrouwd en vader van drie dochters. Het zijn de begin jaren van de oorlog 40 -45. Nederland was bezet door Nazi Duitsland. Hij was het niet eens met het toenmalige gezag en kwam in verzet door onder andere zijn betrokkenheid bij de Februaristaking, de eerste grootschalige verzetsactie tegen de Duitse bezetter in Nederland. De staking was het enige massale en openlijke protest tegen de Jodenvervolging in heel bezet Europa. Hendrikus Rempe heeft zijn verzet met zijn leven moeten bekopen. Hij is in januari 1942 afgevoerd naar het concentratiekamp Buchenwald verraden door een NSB’er. 26 maart 1944 is hij tijdens het transport naar het vernietigingskamp in Cochem overleden. Zijn stoffelijke resten zijn later bijgezet op het erekerkhof in Bruttig.

Zonder enig persoonlijk belang heeft hij zich verzet tegen het toenmalige gezag in tegenstelling tot de  Nederlanders die hun diensten liever aan de bezetter aanboden. Iedereen kent de namen Mussert en Rost van Tonningen maar ook de oprichter van de SGP en tevens de fractieleider van destijds dominee Gerrit Hendrik Kersten behoorde tot deze groep. Hij zag het Hitler-regime als een instrument van God tegen communisme, rooms-katholicisme en andere “zondigheid”.

Kersten vond het zinloos om tegen de nazi’s te vechten, want “wie zal vermogen tegen God te strijden?” En “God doet geen onrecht, ook niet als Hij de Duitser gebruikt om ons te slaan”. De Nederlanders zouden “een welverdiend oordeel” en een terecht pak slaag van God hebben gekregen. Men diende het Hitler-regime als wettige overheid te gehoorzamen. Volgens Kersten was verzet tegen de overheid altijd ongeoorloofd, ook tegen de bezetter. Daarom deden SGP-ers en leden van de Gereformeerde Gemeenten nauwelijks mee aan protesten van andere kerken tegen de “ariërverklaringen” en de Jodenvervolging. Kersten maakte geen geheim van zijn sympathie voor de NSB. Christenen als Kersten hebben altijd een extreem gehoorzame en onderdanige houding gehad naar alles en iedereen met macht en autoriteit.

Na de Tweede Wereldoorlog werd Kersten “gezuiverd”. Hij mocht niet meer terugkeren in de Tweede Kamer , omdat hij “tekort was geschoten in een juiste houding tegenover de Duitse bezetting”.

Het gezag anno nu.

Dit alles had niet geschreven geworden wanneer de geschiedenis zich 16 december 2015 in Geldermalsen niet had herhaald. Het gezag, college met Miranda de Vries voorop, zou er wel even een AZC doordrukken met 1500 bedden. Er werd in de wandelgangen van het gemeentehuis gesproken over de snelle pijn methodiek. Tegen alle verwachtingen in van het gemeentebestuur was dit voor een groot aantal inwoners van Geldermalsen de bekende druppel. Zij gingen massaal de straat op om te protesteren, wat het gemeentebestuur duidelijk niet paste. Het gezag (lees burgemeester de Vries) tekende vooraf een noodverordening gaf het akkoord om traangas te gebruiken.  Later heeft zij het fouilleringsgebied uitgebreid zodat politie op zoek kon gaan naar zondebokken. Tijdens de “rellen” had er namelijk maar één aanhouding plaatsgevonden ondanks de massale aanwezigheid van de politie in al zijn verschijningsvormen.  Over wat er werkelijk die avond is gebeurd zal ik hier later uitgebreid op terugkomen. Ik kan nu al vertellen dat er door het gezag en media niet het juiste beeld is geschetst en er leugens zijn verteld tijdens persconferenties.

Met name de uitspraken die ik niet van mij af kan zetten komen van de fractievoorzitter van de SGP. Tijdens een ontmoeting met een aantal tegenstanders van het plan gaf hij te kennen dat hij er persoonlijk voor heeft zorggedragen dat dit college inclusief de burgemeester kon blijven zitten. Daarna hebben we uitgebreid via de telefoon gesproken en daarbij heb ik de geschiedenis van de SGP aan hem voorgelegd en verteld dat dit de reden was waarom wij nooit op één lijn zouden komen. Ik wilde hem graag geloven dat hij niet wist dat de SGP tot op de dag van vandaag geen afstand heeft genomen van hun oorlogsverleden. Ik wil zelfs stellen dat ik voor een aantal sympathie voel. Het was echter toen Lourens van Bruchem tijdens de Algemene Beschouwingen van 28 juni 2016 opriep om gehoorzaam te zijn aan de overheid dat er bij mij iets knapte. Er is sinds het offer van o.a. Hendrikus Rempe die zijn leven gaf voor de rechtsstaat Nederland bij de SGP dus schijnbaar niets veranderd.  Blinde gehoorzaamheid aan het gezag! Zijn leidraad mag de tien geboden zijn, voor mij is het onze grondwet en daarin met name het gelijkheidsbeginsel. Voor hem staat zijn God centraal, voor mij de mens.

Dit gemeentebestuur en dan heb ik het over Raad, College en met name burgemeester de Vries heeft van Geldermalsen een verdeeld dorp gemaakt. Burgemeester de vries is verantwoordelijk voor het uiteenslaan van een protest tegen “haar” plannetjes en wenst hier geen verantwoording voor af te leggen. WOB verzoeken worden niet naar behoren beantwoord, alles om de waarheid te verbergen. Verschillende burgers zijn die bewuste avond door politiegeweld in het ziekenhuis beland, maar dat wil men niet horen.

1 december 2016 verlaat ik Geldermalsen maar mijn betrokkenheid met dit dorp houdt daarmee niet op. Alles zal ik in het werk stellen om de ware toedracht van de avond van 16 december boven tafel te krijgen.

Ik beschouw dit als mijn plicht tegenover Hendrikus Rempe, mijn grootvader die ik helaas nooit heb leren kennen. Mijn motivatie is hiermee duidelijk en nu maar wachten wat onze strateeg Miranda de Vries met deze wijsheid gaat doen!

Note: Lourens van Bruchem van de SGP heeft te kennen gegeven dat hij graag een reactie op dit artikel wil geven. Wij zullen dit integraal plaatsen. Dus wanneer u dit leest zonder deze reactie raden wij u aan nog eens terug te komen om zijn bijdrage te lezen.